اشعار شهید | شعر سنگ قبر و سنگ مزار شهید

ای جوان ای کشته اسلام و دین

خون پاکت ریخته شد در راه قرآن مبین

نام نیکویت علی است و امیر

تو شهید سنگری ای پاسدار دلیر

شهات، راهشان شد، ره دلخواهشان شد

منای سرخ سنگر، چو قربانگاهشان شد

جان را نثار معشوق پروانه سان نمودند

تا شمع محفل عشق گردد بسی فروزان

بشنو از آن شهیدان (فزت و رب الکعبه)

چون از ازل ببستند بالایزال پیمان

شهیدم من که با نیروی ایمان

به حکم رهبر و فرمان یزدان

دفاع از کشور اسلام نمودم

در این ره جان خود قربان نمودم

از خوان خون گذشتند صبح ظفر سواران

پیغام فتح دادندآن سوی جبهه یاران

گلگونه شهیدان ، با خون گل بشویند

تا سرخ تر نماید رخسار روزگاران

بر خیز و ببین صحنه ایثار شهید

بر خیز و ببین نخل گهر بار شهید

گر فکر کنی شهید رفت از برما

کوته نظری، مرده مپندار شهید

هشدار که یارناامیدی نشوی

زنهار که غرق در پلیدی نشوی

رفتند حسینیان و گلگون کفنان

هشیار در این عرصه یزیدی نشوی

شهادت سرآغاز پایندگی است

نترسم زمرگی که خود زندگیست

شهیدان قصه پر سوز عشقند

شهیدان شمع عالم سوز عشقند

شهیدان راهیان کوی یارند

شهیدان عاشق و خونین تبارند

خدایا کن اجابت این دعایم

که باشد افتخاری از برایم

بروز حشر ای خلاق سبحان

شوم محشور با جمع شهیدان

شهیدان نامه ی گلگون نوشتند

شهادت نامه را با خون نوشتند

بنازم اینهمه ایمان و ایثار

بتاریخ جهان قانون نوشتند

من آن شمعم که خاکستر ندارم

شهید مکتبم پیکر ندارم

معراج حسین و قتلگاه ایست اینجا

سرچشمه جویبار ماه است اینجا

بر غربت گل خدا گواه است اینجا

مرغان حرم بال بخون می سایند

معراج حسین و قتلگاه ایست اینجا

سرچشمه جویبار ماه است اینجا

بر غربت گل خدا گواه است اینجا

مرغان حرم بال بخون می سایند

یا رب شهیدان در شهادت چه دیدند

کز ما بریده سوی تو هجرت گزیدند

در راه اسلام و یقین از جان گذشتند

پیمان سرخ خویش را با خون نوشتند

ایران یولندا من جان وردم

گله دگدی شهید اولدم قان وردم

دیون منه هیچکس آغلامایسین

یونا گورا، من اسلاما جان وردم

ردائی سرخ و گلگون داشت آن یار

دلی عاشق چو مجنون داشت آن یار

شفق بر سر خی او غبطه میخورد

تو گویی ریشه در خون داشت آن یار

شهیدان نامه اینبا رنگ خونند

ز خطر و نامه ودفتر برونند

سر آغازش بنام سرخ هابیل

ختامش راندانم چند و چوننند

شهیدان جمله کوچیدند و رفتند

چو دریایی خروشیدند و رفتند

شبی خفته میان حجله خون

ردای سرخ پوشیدند و رفتند

میگفت کفن به جسم پاکم نکنید

غافل ز مسیر تابناکنم نکنید

بر سینه ی آسمان حق جایم بود

خورشیدم من ،اسیر خاکم نکنید

پاسدارم و هرگز نکنم پشت به میدان

گر سر برود من نروم از سر پیمان

یا رب دلم از غم حسین محزون کن

در سینه ما محبتش افزون کن

جز مهر حسین هر آنچه باشد به دلم

خون ساز و زدیده ام بیرون کن

از بهر وطن ما ز سرو جان گذشتیم

مادر تو مکن گریه کن مرغ چمنم من

ای ملت ایران شهید وطنم من

آراسته جوانم که خونین کفنم من

مادر هیچ مکن گریه تو درباره ی من

پیروی از ره حق است ره چاره ی من

حمد ولله که شده رخت شهادت به تنم

نور محض است کنون منزل همواره من

شهیدان شاهدان زنده هستند

چو خورشید جهان تابنده هستند

شهیدان گر چه رفتنداز بر ما

ولی در قلب ما پاینده هستند

ما که شهیدان بخون خفته ایم

با عمل خود به جهان گفته ایم

یا شرف و زندگی و افتخار

یا تن و جان را به ره حق نثار

پدر جان کربلا را یاد آور

حسین سر جدا را یاد آور

نشینی در کنار مرقد من

شهید نینوا را یاد آور